Stary pawilon wciąż istnieje! W wirtualnym świecie
Skąd wynika Twoje zainteresowanie grafiką 3D, czy tajników tworzenia 3D uczyłeś się sam?
Pierwsze kroki stawiałem w grafice rastrowej jeszcze na Amidze. Ograniczone możliwości tegoż 16-bitowca często wymuszały pracę na pojedynczych pikselach.
Współcześnie nazywa się to mianem pixel-artu. Grafika 3D zawsze stanowiła największe wyzwanie, również dla samych komputerów. Dzięki niej możemy ukazać niemal wszystko z niezwykłą dokładnością. To atrakcyjna perspektywa zachęcająca do nauki. Dynamiczny rozwój oprogramowania sprawił, że open-source-owe rozwiązania są dziś w odpowiednich rękach profesjonalnymi narzędziami. Równolegle rozwija się metody sprzętowego śledzenia promieni (ray-tracing-u), który wiarygodnie odwzorowuje sposób zachowania światła. Obserwujemy w tej materii istny renesans, który odmieni gry komputerowe i wizualizacje generowane w czasie rzeczywistym. Bardzo mnie to fascynuje.
Kilka lat temu ukułem termin inżynierii graficznej. Jest to interdyscyplinarna dziedzina łącząca w sobie analizę fotograficzną, pracę w oparciu o dokumentację, elementy wiedzy z zakresu budownictwa, architektury, techniki. Przydaje się znajomość podstaw programowania i post-produkcji. W ten sposób możemy dokonywać nie tylko wizualizacji, ale również rekonstrukcji. Każda inżynieria jest zorientowana na rozwiązywanie problemów. Ażeby wygenerować foto-realistyczną wizualizację (również animację) maszyn, budynków, przedmiotów wpierw należy poznać ich budowę i zasadę działania. Na koniec warto wspomnieć o optymalizacji sceny pod kątem wydajności obliczeniowej, w zależności od przeznaczenia projektu.
Dlaczego wziąłeś "na warsztat" właśnie pawilon KSM?
Pawilon KSM stanowił doskonale zachowany, choć zaniedbany przykład architektury modernistycznej. Znając jego zalety, postanowiłem ukazać to szerszemu gronu, bowiem na remont nie było nadziei. W międzyczasie powstała także wizualizacja puławskiego ośrodka kultury "Domu Chemika" w formie drukowanej publikacji.
Dziś wiem, że kierunek jest dobry, gdyż obserwujemy trend wpisywania podobnych obiektów do rejestru zabytków. Niech za przykład posłuży gdański pawilon LOTu. Wiem, że poza częścią architektów i historyków architektury społeczeństwo neguje walory socmodernizmu. Niemniej, opisywany projekt graficzny jest bezprecedensowy w skali krajowej, ponieważ jego tematyka poruszana jest niezmiernie rzadko. Dodatkowo rozmach realizacji przewyższa tu większość komercyjnych wizualizacji deweloperskich, a nawet wielu biur projektowych.
Jak długo trwały prace, co pozostało jeszcze do zrobienia?
Początki sięgają roku 2015, choć prace nie przebiegały intensywnie, jedynie w wolnych chwilach. Pierwotnie wizualizacja miała obejmować jedynie widok zewnętrzny, jednak z czasem pojawiła się pokusa zrekonstruowania kolejnych elementów. Odtworzona została m.in. konstrukcja nośna, instalacja grzewcza, przylegająca infrastruktura. Projekt przeszedł trzy zasadnicze rewizje, z których każda przyniosła poprawę skali oraz wydajności generowania. Do wykonania pozostała elewacja pierwszego piętra, ścianki działowe, schody, barierki i inne elementy. Po ukończeniu projektu pozostaje jeszcze zlecenie wydruku na wysokiej jakości ploterze atramentowym.
Co było Tobie potrzebne do stworzenia wizualizacji pawilonu?
Przede wszystkim wiedza i doświadczenie, które wciąż zdobywam. Tworzenie prac na tym poziomie wymaga łączenia ze sobą wszystkich dziedzin grafiki komputerowej, a nawet zarządzania kolorem. Nie ma jednego "magicznego programu", który wykona za nas całą pracę. Nieodzowna jest cierpliwość, bowiem dostęp do danych był ograniczony. Część z nich byłem zmuszony odtwarzać w oparciu o żmudną analizę fotograficzną. Natomiast z materiałów jakimi dysponuję, są to zdjęcia satelitarne, referencyjne oraz część planów budowlanych udostępnionych przez spółdzielnię. Warto zwrócić uwagę na fakt, że skala modelu jest rzeczywista, tj. zastosowane są jednostki metryczne.
Jakie są Twoje oczekiwania po stworzeniu tej wizualizacji?
Wiele przez ten czas się nauczyłem, co stanowi profit sam w sobie. Po ukończeniu całości zostanie ona udostępniona spółdzielni w formie wysokiej jakości posterów oraz publicznie - w formie cyfrowej. Inicjatywa jest całkowicie non-profit, realizowana w celach społeczno-edukacyjnych. Prywatnie traktuję projekt jako formę portfolio. Specjalistów w tej dziedzinie jest na rynku pracy mało, a ja jestem otwarty na propzycje.
