Dzwonek w SP nr 3 po raz ostatni zabrzmiał 25 czerwca 2004 roku. Rozbiórka obiektu, sprzedanego prywatnej firmie po wcześniejszej likwidacji placówki rozpoczęła się w 2006 roku. Od tamtego czasu teren w centrum miasta pozostał niezagospodarowany. Poniżej wspomnienie o placówce inowrocławskiego regionalisty Bronisława Majewskiego, który rozpoczynał swoją edukację właśnie w tej szkole.

Szkoła została wybudowana na parceli wykupionej od Józefa Dylewskiego za 100 tysięcy marek. Budowę rozpoczęto w 1883 roku, trwała ona 3 lata i pochłonęła około 140 tysięcy marek. Budynek nowej szkoły przyjął nazwę "Szkoły Jerzego" od ulicy, przy której powstał. Oficjalna nazwa szkoły to "I Szkoła Miejska", która przeznaczona była tylko dla chłopców. Był to najładniejszy obiekt w mieście, posiadający wiele cech reprezentacyjnych i dlatego miało tam miejsce pierwsze uroczyste posiedzenie Rady Miejskiej w dniu 16 września 1886 roku. Obrady magistratu i Rady Miejskiej odbywały się w Szkole Jerzego do 1905 roku, kiedy to magistrat został przeniesiony do budynku przy ul. Fryderykowskiej - dzisiejszy Urząd Gminy. Zajęcia szkolne zostały zainaugurowane we wrześniu 1886 roku. Do szkoły uczęszczali chłopcy z Inowrocławia i pobliskich wiosek. Przykładowo w 1899 roku do 20 oddziałów uczęszczało ponad 1460 uczniów. Prusacy na przełomie XIX i XX wieku prowadzili aktywną politykę germanizacji wśród ludności polskiej. Głośnym echem w całej Polsce odbił się fakt odmowy pacierza w języku niemieckim na lekcjach religii w dniu 17 września 1906 roku przez ucznia I klasy Mariana Kasprzaka. Incydent ten stał się początkiem strajku szkolnego na terenie naszego miasta.

Wyzwolenie, które przyszło 6 stycznia 1919 roku po 147-letniej pruskiej niewoli, przywróciło szkołę Polakom. Kierował nią do 1932 roku znakomity rektor i doskonały wychowawca Bolesław Synoradzki przybyły z Wągrowca. Szkoła otrzymała imię wybitnego Polaka - Stanisława Staszica. W roku progi 1933 szkoły po raz pierwszy przekroczyły uczennice. Decyzję tę podjęto dlatego, aby skrócić drogę do szkoły wszystkim uczniom, ponieważ dotychczas chłopcy uczęszczali do Szkoły Jerzego, a dziewczęta do Szkoły NMP znajdującej się w drugim końcu miasta.

8 września 1939 roku Niemcy zdobyli Inowrocław i znowu zawładnęli szkołą Staszica. W czasie okupacji istniała tam szkoła powszechna, a następnie średnia dla dzieci z niemieckich rodzin. Po wyzwoleniu miasta przez wojsko radzieckie przez kilka tygodni funkcjonował tam jeszcze szpital polowy. W Polsce Ludowej zajęcia po raz pierwszy odbyły się 5 marca 1945 roku. W latach 1945–1951 szkołę podzielono na Publiczną Szkołę Powszechną nr 3 im. Stanisława Staszica oraz nr 6. W latach 1951–1956 placówce nadano nazwę Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Ponownie imię patrona Stanisława Staszica przywrócono Szkole Podstawowej nr 3 w 1977 roku. Dziewięć lat później szkoła obchodziła swoje setne urodziny. Z tej okazji w 1984 roku otwarto Izbę Pamięci Narodowej. W ostatnim okresie szkoła zaliczana była do mniejszych, liczyła około 350 uczniów, co nadawało jej charakter kameralnej placówki oświatowej. Ponieważ w kapitalizmie pieniądz staje się wartością dominującą, jej los został przesądzony na sesji Rady Miasta 19 marca 2004 roku.

sp3a